ทางออก

อยู่บนหนทางที่พรุ่งนี้ยังอีกไกล
ฝันที่วาดไว้ไม่เคยเกินฝัน
ผ่านวันและคืนที่โหดร้ายตั้งกี่วัน
แต่ฉันก็พร้อมที่จะไม่ท้อ

เหน็ดเหนื่อยก็ยังไหว ทางยาวไกล
ฝันที่คิดไว้ต้องไปต่อ
บอกกับตัวเองไว้ ปลายทางที่รอ
ฉันไม่คิดท้อ ไม่ถอดใจ

อาจเจอผู้คนที่หลากหลายเดินผ่านมา
เขาก็ค้นหาเพื่อปลายทางนั้น
เก็บเอาเรื่องราวที่ไขว่ขว้ามาต่อกัน
สุดท้ายแล้วค้นพบมันบ้างไหม

อย่าหยุดที่ตรงนั้น เจอทางตัน
ขอให้รู้ฝันมีทางออก
กี่หมื่นพันปัญหา เจอมาให้พอ
คงไม่มีอะไรเกินไป

ปล่อยให้หัวใจได้ลองคิดดู
แค่มองด้วยหัวใจ
อาจทำให้เห็นไกล ได้มากเกินดวงตา
วันที่เรื่องราวมากมายเข้ามา
เมื่อมีแต่น้ำตา ก็คงมองไม่เจอ
สิ่งเดียวที่คอยให้คำตอบ ก็คือหัวใจ

อยู่บนหนทางที่พรุ่งนี้ยังอีกไกล
ฝันที่วาดไว้ไม่เคยเกินฝัน
ผ่านวันและคืนที่โหดร้ายตั้งกี่วัน
แต่ฉันก็พร้อมที่จะไม่ท้อ

เหน็ดเหนื่อยก็ยังไหว ทางยาวไกล
ฝันที่คิดไว้ต้องไปต่อ
กี่หมื่นพันปัญหา เจอมาให้พอ
คงไม่มีอะไรเกินไป

ปล่อยให้หัวใจได้ลองคิดดู
แค่มองด้วยหัวใจ
อาจทำให้เห็นไกล ได้มากเกินดวงตา
วันที่เรื่องราวมากมายเข้ามา
เมื่อมีแต่น้ำตาก็คงมองไม่เจอ
สิ่งเดียวที่คอยให้คำตอบ ก็คือหัวใจ

แม้จะยากเย็นเพียงใด
แค่เพียงเรามีใจ ที่เป็นเหมือนเมื่อวาน
มันจะยังคงเต้นอยู่ ไปตามแรงที่ฝัน
ใจของฉัน

ปล่อยให้หัวใจได้ลองคิดดู
แค่มองด้วยหัวใจ
อาจทำให้เห็นไกล ได้มากเกินดวงตา
วันที่เรื่องราวมากมายเข้ามา
เมื่อมีแต่น้ำตาก็คงมองไม่เจอ
สิ่งเดียวที่คอยให้คำตอบ ก็คือหัวใจ

ปล่อยให้หัวใจได้ลองคิดดู
แค่มองด้วยหัวใจ
อาจทำให้เห็นไกล ได้มากเกินดวงตา
วันที่เรื่องราวมากมายเข้ามา
เมื่อมีแต่น้ำตาก็คงมองไม่เจอ)
แค่ฝันถึงหัวใจ
สิ่งเดียวที่คอยให้คำตอบ ก็คือหัวใจ

ร่มสีเทา

ฉันเฝ้าถามความสุขอยู่ที่ไหน ชายที่เขาเดินผ่านฉันเข้ามา
บอกกับฉันขอร่มสักคัน แต่ว่าที่มือเขาก็มีหนึ่งคัน
ก็แปลกใจ ท่ามกลางหยดฝนโปรยปราย

เขาก็ถามฉันว่าอยากสุขไหม ลองหุบร่มในมือสักพักหนึ่ง
และเงยหน้ามองวันเวลา มองหยดน้ำที่มันกระทบตา
ยังเปียกอยู่ใช่ไหม หรือไม่มีฝน

บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง
อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน
ไม่ได้ไกลที่ไหน อยู่แค่นี้เอง

ยิ้มฉันยิ้มมากกว่าทุกครั้ง
สุขที่ฉันตามหามาแสนนาน
อยู่ตรงนี้ แค่เพียงเข้าใจ อย่าไปยึด
ถือมันและกอดไว้ ก็แค่ร่มเท่านั้น เท่านั้น

บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง
อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน
ไม่ได้ไกลที่ไหน อยู่แค่นี้เอง

ฉันเห็นเธอถือร่มผ่านมา เต็มไปด้วยร่องรอย
และคราบน้ำตา ฉันได้เห็นแล้วมันปวดใจ
ไม่ใช่เพียงแค่เธอที่ทุกข์ ฉันก็เป็นเหมือนเธอ
เธอได้ยินไหม อยากขอให้เธอลองโยนร่มที่ถือเอาไว้หนัก
โยนมันออกไป

บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง
อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน ไม่ได้ไกลที่ไหน

อย่าไปยึด อย่าไปถือ
อย่าไปเอามากอดไว้ ก็จะไม่เสียใจ
ตลอดชีวิต ต้องผ่านการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าใคร
จะทุกข์ จะสุขแค่ไหน ก็อยู่ที่จะมอง